Erik-Jan van Lutterveld is nu ruim een maand de nieuwe wijkagent van Hoogland. Hij heeft inmiddels kennis kunnen maken met het dorp. Tijd voor een gesprek.
“Jullie moeten me leren kennen”
Erik-Jan van Lutterveld (56) liet zich makkelijk strikken voor dit interview. “Ja natuurlijk”, zegt hij, “De mensen moeten weten wie ik ben, hoe ik eruitzie en hoe ze me kunnen bereiken. Zeker in deze eerste maanden probeer ik zoveel mogelijk inwoners te spreken. Gisteravond was ik nog bij een ontmoetingsavond voor senioren in De Neng, vanochtend bij de winkeliersvereniging op Kraailandhof en een tijdje geleden zat ik bij een activiteit in de Sint Martinuskerk. Ik ga echt met iedereen in gesprek. Jullie Hooglanders moeten me leren kennen.”
14 jaar wijkagent in Leusden
Van Lutterveld (“zeg maar Erik-Jan”) heeft al een behoorlijke uniformcarrière achter de rug. Hij begon bij de luchtmacht. Daar kreeg ‘ie een bunkerfunctie met weinig daglicht en weinig aanspraak. Dat was niet echt zijn ding. Hij switchte naar de politie-academie in Leusden, leerde op de motor rijden en deed zelfs een opleiding als beveiliger voor leden van het Koninklijk Huis. Uiteindelijk koos Van Lutterveld voor een vrijkomende functie als wijkagent in zijn woonplaats Leusden. Die baan heeft hij 14 jaar gehad.
Dan komt er een mooi aanbod van IT-bedrijf AFAS voor een functie als beveiliger in het Leusdense hoofdkantoor. In die periode wordt Van Lutterveld ook gemeenteraadslid voor ‘Lokaal Belangrijk’ in zijn woonplaats. Hij zegt daarover: “Tja, de politiek past niet zo goed meer bij mijn werk in Hoogland, maar het is superleuk om te doen en ik kan ook nog iets betekenen voor Leusden.”
Keuze uit Amersfoort of Hoogland
Bij AFAS is Van Lutterveld minder gecharmeerd van alle vergaderingen. Hij geniet wel van een onverwachte functie als vertrouwenspersoon. “Mensen kloppen makkelijk bij me aan. Dat was ook een eigenschap die ik bij de politie veel nodig had.”
“Na een paar jaar bij AFAS kwam ik tot de conclusie dat de rol van politie-agent het best bij me past. Ik heb toen nog een tijdje in ’t Gooi gewerkt als inspecteur, maar daar sprak ik meer óver mensen dan mét mensen. Wel aardig, maar niet echt geweldig. Mijn vrouw zei: ‘Je moet doen waar je gelukkig van wordt’. Toen heb ik weer gesolliciteerd naar een functie als wijkagent. Er waren twee plekken, de ene in het centrum van Amersfoort en de andere in Hoogland. Je weet inmiddels wat ik heb gekozen.”
“Mijn komst wordt gewaardeerd”
“Er zijn overeenkomsten tussen Leusden en Hoogland. In beide plaatsen heerst een dorpse sfeer. In Hoogland is dat overigens sterker. Het lijkt alsof iedereen elkaar hier kent. Je proeft de saamhorigheid hier op het dorp. En wat ik fantastisch vind, is dat ik een warm welkom krijg. Mijn komst wordt gewaardeerd, zo lijkt het in ieder geval. Dat is best een nieuwe ervaring, want een dergelijke ontvangst krijg je als politieman echt niet overal.”
“Ik houd van uitdagingen”
Van Lutterveld speelt in zijn vrije tijd handbal. “In competitieverband en op een best redelijk niveau”, voegt hij er trots aan toe. “’t Is stevig aanpoten om als vijftiger nog mee te draaien in zo’n snel spel, maar ik red me aardig. Ik heb overigens wel tegen de trainer gezegd dat hij me uit het veld moet halen als het gênant wordt.”
Van Lutterveld lacht. Hij schuwt de zelfspot niet. Ik vraag hem naar zijn belangrijkste karaktereigenschappen. Het antwoord komt snel. “Ik heb avontuur nodig, ik wil worden uitgedaagd. Daarom vind ik boeven pakken nog steeds prachtig.”
“Dit weekend moest er iemand met een pistool uit een auto worden gepraat. Dan meld ik me meteen. Een beetje spanning kan geen kwaad.” Van Lutterveld kijkt me even aan en ziet waarschijnlijk een bezorgde blik. Hij gaat snel verder: “Wees maar niet bang, ik heb ook m’n rustige kanten hoor. Ze noemen me een verbinder, iemand die ruzies kan voorkomen of gladstrijken. En verder kan ik niet tegen onrecht of tegen a-sociaal gedrag. Bij mij gaan opsporing en dienstbaarheid hand in hand. Ik zei al dat de politiepet mij prima past…”.
[tekst gaat verder onder de foto]
Top 3 voor een dorpsagent
Arie Spruijt, de vorige dorpsagent van Hoogland, was al met pensioen toen Erik-Jan Van Lutterveld begon aan zijn huidige baan. “Ik heb jammer genoeg geen echte overdracht gehad. Uiteraard heb ik in de dossiers gekeken wat er in Hoogland waarschijnlijk op mijn bordje zal komen. Dat is sterk vergelijkbaar met andere wijken.”
“De top 3 is ruwweg: overlast door de jeugd, snelheidsovertreders en burenruzies. Maar goed, dat is lang niet alles. Mijn eerste zaak hier in Hoogland was een inbraak, waarbij de eigenaar van de woning onwel werd na een achtervolging van de dief. Ik heb toen zoveel mogelijk hulp geboden en vandaag ben ik nog weer even bij die mensen langsgegaan. Het is dan fantastisch om te merken dat ik iets voor ze heb kunnen betekenen. De man was dankbaar en daar word ik dan weer blij van. We hebben trouwens de dief kunnen aanhouden. Dat vind ik ook geweldig.”
“Best een aardige kerel”
“Mijn pensioen is nog ver weg. Jullie zullen me nog een jaar of 11 hier in het dorp zien rondrijden, zeker 3 dagen in de week. Ik kom soms met de auto, soms met de fiets en 80 procent van de tijd zit ik op de motor. Mijn ambitie is om een belangrijke bijdrage te leveren aan de veiligheid in Hoogland. En aan het eind van de rit hoop ik dat jullie zeggen: “Die Erik-Jan van Lutterveld, dat was best een aardige kerel…!”.
_____
Erik-Jan van Lutterveld is te bereiken op mailadres: Erik-Jan.van.Lutterveld@politie.nl.
[tekst en foto’s: Gerard Oonk]